Παναγιώτης Δριμυλής: Αρματολοι και Αμαρτωλοί.

Παναγιώτης Δριμυλής: Αρματολοι και Αμαρτωλοί.

Διακόσια χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης, που καλούμαστε σε λίγους μήνες να γιορτάσουμε όλοι μαζί μονιασμενοι, θα περίμενε κανείς ότι οι θεσμοί διοίκησης και άσκησης εξουσίας της Οθωμανικής αυτοκρατοριας κατέρρευσαν με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, πως με την πάροδο δύο εκατονταετιων ατροφησαν για να δώσουν τη θέση τους σε θεσμούς σύγχρονους, όπως θα άρμοζε σε μια δυτικού τύπου αστική δημοκρατία.

Μην ξεγιελιομαστε, στα Βαλκάνια ζούμε, στην Ελλάδα. Κοινώς γνωστό και παραδεκτό από τους ιστορικούς, αλλά και θιασώτες των διαφόρων ιδεολογιών κάθε χρώματος του 19ου και 20ου αιώνα, στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ αστική επανάσταση, έτσι οποιαδήποτε αλλαγή στους θεσμούς διοίκησης, γινόταν κατ εντολή των κυρίαρχων μεγάλων δυνάμεων.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος Έλληνας κυβερνήτης, θα φαντάζει σαν εξωγήινος την εποχή εκείνη στις αγραμματες μάζες της υπαίθρου, το ίδιο στα ματια των προεστων και κοτσαμπασηδων, που βλέπουν να περιοριζονται οι εξουσίες τους, στην προσπάθεια να χτιστεί το νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Είναι γνωστό το τραγικό τέλος του Καποδίστρια.

Πάλι θα ξανατονησω ότι δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε ότι ζούμε στην Ελλάδα. Υπάρχει μια φράση που αντικατοπτριζει όλη τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η φράση λέγεται "ελληνικό δαιμόνιο". Από το ελληνικό δαιμόνιο πρέπει να διαθέτουν σε υπερβολική ποσότητα οι κατσαρίδες, λέγεται ότι επιζούν πυρηνικού ολοκαυτωματος και καταφέρνουν να μεταβολιζουν τη ραδιενέργεια. Δεν είμαι φυσικά σε θέση να τεκμηριωσω επιστημονικά τα παραπάνω.

Έτσι λίγο πριν από τον πανηγυρικό εορτασμό των 200 ετών, θα γίνουμε μάρτυρες των επιπλοκών στην πολιτική πραγματικότητα της πόλης, όλων των παραπάνω.

Το λαχανεμα δημοτικών συμβούλων θα ονομαστεί "συνεργασία στα πλαίσια της απλής αναλογικής", το αρματολικι σε "κίνητρο για αναζήτηση συναινεσεων και συνεργασιών". Με ένα μικρό διάλειμμα, οι άλλοτε "προδότες" θα ξαναβρεθουν με τους πρώην κατηγορους τους, μοιράζοντας τις θέσεις εξουσίας και διοίκησης της πόλης στα ίδια πρόσωπα.

Η αλήθεια είναι ότι η κακομοίρα απλή αναλογική θα αυτοκτονούσε αν γνώριζε την κακοποίηση που την περίμενε. Ούτε λόγος να γίνετε, ότι δεν αφορά συμφωνίες ατόμων αλλά κοινωνικές και πολιτικές συγκλίσεις για αλλαγή του τρόπου άσκησης εξουσίας και διοίκησης. Το μόνο που άλλαξε από παλιά είναι ότι οι σύγχρονοι Αρματολοι δεν φέρουν μαζί τους ενοπλα σώματα, αλλά τους προσωπικούς τους ψηφοφόρους. Πάλι καλά να λέμε.

Κάπου εκεί η φράση που ακούστηκε προεκλογικά από τον σημερινό δήμαρχο Χατζηδάκη προς τον πρώην δήμαρχο Βαλασοπουλο, ότι θα ξανασυναντηθουν στο μετερίζι του αγώνα, δείχνει προφητική. Μπορεί να μην αφορά τα δύο πρόσωπα, αφορά όμως όλη την υπόλοιπη αυλή. Συγνώμη παράταξη ήθελα να γράψω.

Η βούληση των κατοίκων στις τελευταίες εκλογές, ήταν αλλαγές στη διοίκηση του δημου σε μεθόδους και πρόσωπα. Η διοίκηση που εκλέχτηκε, μόλις ένα χρόνο μετά μετα, τα έχει γράψει και τα δύο στα παλιά της τα παπούτσια.

Η Οθωμανική αυτοκρατορία μας έχει αφήσει μεγάλες κληρονομιες, θετικές και αρνητικές. Πλήθος λέξεων έχουν επιζήσει διαχρονικά δίνοντας μας την εικόνα της τότε εποχής, τον τρόπο που κατάφεραν να μείνουν τετρακόσια ολόκληρα χρόνια, πάνω στα κεφάλια μας. Τέτοιες λέξεις εκτός από το Αρματολος, είναι το Ρουσφέτι, το Τσογλανι, ο Ντελαλης. Θα δούμε τη σχέση τους με το σήμερα σταδιακά και τη στιγμή που αρμόζει.

Κατά τα άλλα; Υπομονή. Οι πρόγονοι έζησαν τετρακόσια χρόνια έτσι μέχρι να τα καταφέρουν. Θα αντέξουμε κι εμείς τέσσερα.